maandag, september 23, 2002
Naar aanleiding van het relletje rond James Nachtwey verscheen vorige week in PhotoDistrict Newswire een larmoyant verhaal onder de titel Fear and Anti-American Loathing at Visa Pour L'Image over het festival voor fotojournalistiek in Perpignan. Ik zou er normaal geen aandacht aan hebben besteed, maar nu sommigen dit zien als een rehabilitatie van James Nachtwey reageer ik er nu alsnog op.
Het artikel is niet meer dan een klaagzang van een navelstaarder die niet begrijpt dat er meer in de wereld is dan Ground Zero, dat er meer is dan alleen een Amerikaanse invalshoek, en dat er meer fotografen zijn dan alleen Amerikanen. Wie zich beklaagt over de grote aandacht voor de oorlog in Afghanistan en alleen de plaatselijke drama's in Manhattan in de schijnwerpers wil zien, heeft het journalistiek gezien niet zo goed begrepen. Met de festivalleiding ben ik het eens dat de kern van het journalistieke verhaal in Afghanistan en Pakistan ligt, meer dan in het afbeelden van nóg meer rook, instortende torens en brandweerlieden. Wie dan met een opgeblazen ego en een superieure houding van America First het festival komt binnenvallen maakt zich, begrijpelijk, niet geliefd, en zeker niet in Frankrijk. Het is dan ook goedkoop van de schrijver van PDN om de festivalleiding te beschuldigen van een anti-Amerikaanse houding, terwijl het eigen stuk druipt van Frankrijk-bashing. Of is men wellicht van dezelfde mening als president George Bush jr., dat wie niet de pro-Amerikaanse patriottische houding is toegedaan, bij de vijand behoort? Dit kan men van een Europese, en zeker een Franse festivalleiding niet verwachten. Gelukkig heeft deze een ruimere blik voor wat er zich in de wereld afspeelt dan een zelfvoldane schrijver en een fotograaf, die zich op de lange tenen van hun ego's getrapt voelen.
Soms lijkt het ook in Nederland wel, alsof een kritische houding tegenover iemand als James Nachtwey hetzelfde is als vloeken in de kerk.
Het artikel is niet meer dan een klaagzang van een navelstaarder die niet begrijpt dat er meer in de wereld is dan Ground Zero, dat er meer is dan alleen een Amerikaanse invalshoek, en dat er meer fotografen zijn dan alleen Amerikanen. Wie zich beklaagt over de grote aandacht voor de oorlog in Afghanistan en alleen de plaatselijke drama's in Manhattan in de schijnwerpers wil zien, heeft het journalistiek gezien niet zo goed begrepen. Met de festivalleiding ben ik het eens dat de kern van het journalistieke verhaal in Afghanistan en Pakistan ligt, meer dan in het afbeelden van nóg meer rook, instortende torens en brandweerlieden. Wie dan met een opgeblazen ego en een superieure houding van America First het festival komt binnenvallen maakt zich, begrijpelijk, niet geliefd, en zeker niet in Frankrijk. Het is dan ook goedkoop van de schrijver van PDN om de festivalleiding te beschuldigen van een anti-Amerikaanse houding, terwijl het eigen stuk druipt van Frankrijk-bashing. Of is men wellicht van dezelfde mening als president George Bush jr., dat wie niet de pro-Amerikaanse patriottische houding is toegedaan, bij de vijand behoort? Dit kan men van een Europese, en zeker een Franse festivalleiding niet verwachten. Gelukkig heeft deze een ruimere blik voor wat er zich in de wereld afspeelt dan een zelfvoldane schrijver en een fotograaf, die zich op de lange tenen van hun ego's getrapt voelen.
Soms lijkt het ook in Nederland wel, alsof een kritische houding tegenover iemand als James Nachtwey hetzelfde is als vloeken in de kerk.
# posted by Jan-Edward : 12:01
|